หลับตาลงนอนก็ถอนใจ
ฝันร้ายทุกคืน
ตื่นมาก็ยังต้องกล้ำกลืน
ฝืนรับทุกวัน
เหตุการณ์ในวันที่สองเรา
ต้องเลิกกัน
มันยังอยู่ลึกๆ ภายในใจ
อยากลืมบางคนก็ฝังใจ
ไม่ลบไม่เลือน
อยากลืมบางคำยิ่งย้ำเตือน
ซ้ำๆ ลงไป
ผ่านเลยเวลาก็แสนนาน
ไม่รู้ทำไม
เหมือนพึ่งเกิดขึ้นเพียงเมื่อวาน
ทำไมยังเหมือนเดิม
ทั้งๆ ที่ควรลบเลือนไป
ทำไมยังเสียใจ
เหมือนวันที่จากกัน
ทำไมยังทุกข์ทน
เหมือนคนอ่อนแอขนาดนั้น
ทำไมกัน ทำไมยังคิดยังแคร์บางคน
ปล่อยใจตัวเองให้รักเขา
รักมากเกินไป
ตัดใจจะลืมสักเท่าไร ก็ทำไม่ลง
ตอบใจตัวเองให้ชัดเจน
ได้ยากเต็มทน
ทำไมยังรักคนไม่รักเรา
ทำไมยังเหมือนเดิม
ทั้งๆ ที่ควรลบเลือนไป
ทำไมยังเสียใจ
เหมือนวันที่จากกัน
ทำไมยังทุกข์ทน
เหมือนคนอ่อนแอขนาดนั้น
ทำไมกัน ทำไมยังคิดยังแคร์บางคน
ปล่อยใจตัวเองให้รักเขา
รักมากเกินไป
ตัดใจจะลืมสักเท่าไร ก็ทำไม่ลง
ตอบใจตัวเองให้ชัดเจน
ได้ยากเต็มทน
ทำไมยังรักคนไม่รักเรา
ทำไมต้องรักคนไม่รักเรา
ทำไมต้องรักคนไม่รักเรา